مقایسه ی میزان تقارب الگوی های ژنتیکی سویه مایکوباکتریوم توبرکلوزیس با استفاده از تکنیک miru-vntr جدا شده از بیماران مسلول در سال های ۸۵ تا ۸۶

چکیده مقدمه: در دهه های اخیر، اپیدمیولوژی اهمیت ویژه ای در مطالعات بهداشتی و کنترل بیماری ها پیدا کرده، به طوری که برنامه ها و سیاست های بهداشتی دهه های اخیر را تحت نفوذ خود قرار داده است. امروزه با بررسی تقارب الگوی های ژنتیکی سویه های بیماری زا می توان به وجود منابع عفونی مشترک در بین بیماران پی برد. هدف در این مطالعه مقایسه ی میزان تقارب الگوهای ژنتیکی جدا شده از بیماران مسلول سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس با استفاده از تکنیک miru-vntr بود. روش بررسی: پس از جداسازی نمونه ها از محیط کشت لونشتاین جانسون و قرار دادن تست های افتراقی و حساسیت دارویی (به روش تناسبی)، استخراج dna سویه ها به روش ctab/nacl صورت گرفت. الگوی ژنتیکی سویه ها بر اساس فرمت 12 لوکوسی تکنیک miru-vntr محاسبه گردید. برای بررسی های اپیدمیولوژی از اطلاعات کلاسیک و مولکولار بیماران استفاده گردید. یافته ها: از 140 نمونه ی مورد مطالعه قرار گرفته، پس از قرار دادن تست های حساسیت دارویی 65 (4/64 درصد) مورد از نمونه ی سل مقاوم به دارو، 29 مورد (7/20 درصد) از نمونه ها سل غیر مقاوم به دارو و باقیمانده ی آن ها را سویه های حساس به دارو تشکیل دادند. آنالیز الگوهای ژنتیکی سویه ها نیز نشان داد که خانواده های دهلی / کس با 49 مورد (35 درصد)، اوگاندا i با 28 مورد (20 درصد)، نیو i با 16 مورد (4/11 درصد) بیشترین و خانواده های eai با 1 مورد ( 7/0 درصد)، هارلم با 3 مورد (1/2 درصد) و h37rv با 5 مورد (5/3 درصد) کمترین الگوی ژنتیکی خانواده ها را به خود اختصاص داده بودند. نتیجه گیری: مقایسه ی تقارب الگوهای ژنتیکی نشان داد بیشترین تعداد و تنوع الگوهای ژنتیکی در استان تهران مربوط به منطقه ی جنوبی (که از قسمت جنوب تهران تا منطقه ی میدان آزادی) و در سطح کشور نیز مربوط به شهرهای مرزی کشور که همجوار با کشورهای افغانستان، عراق، ترکمنستان و همچنین شهرهای با درصد بالای مهاجرپذیری مشاهده گردیده است که نشان از وجود منابع آلوده مشترک بین بیماران می باشد.